31 augustus, de zomer loopt ten einde en zo ook mijn 'negenvijftig jaar zijn.'
Toen ik twintig, dertig en zelfs veertig werd leek zestig nog ver weg. Zelfs toen ik vijftig werd dacht ik: “Zestig is nog een decennium bij mij vandaan.” Maar de tijd tikt gewoon door, wat er ook gebeurt. Hij gaat niet langzamer of sneller, hij houdt zijn eigen ritme aan. Hoe graag we de tijd op sommige momenten zouden willen vertragen of misschien zelfs wel stil zetten, vliegt hij gevoelsmatig voorbij en zo terugkijkend is hij als een raket voorbij gevlogen.
De afgelopen weken sta ik met enige regelmaat stil bij de afgelopen tien jaar. Ze waren heftig, vol, pittig, lastig, confronterend. Aan de andere kant zaten ze vol lessen, uitdagingen, reflecties, ontdekkingen en vulden ze zich ook met zelfkennis, zelfzorg en zelfliefde.
Zestig worden laat mij ook stilstaan bij mijn moeder. Toen zij zestig werd was ik tweeëndertig. Als ik in gedachten naast mijn moeder ga staan, zie ik twee totaal verschillende vrouwen, die door het leven heen niet in staat waren een hechte moeder-dochter relatie op te bouwen. Een moeder van wie ik, door naar haar te kijken, wel veel heb kunnen leren.
Door het zwijgen van mijn moeder leerde ik praten. Door haar angsten leerde ik voorbijgaan aan de mijne. Door haar boosheid ging ik op zoek naar mildheid en vergeving. Door haar onzekerheid leerde ik zeker te worden. Door haar buiging leerde ik rechtop te staan. Doordat zij niet kon of wilde kiezen, wat natuurlijk ook een keuze is, leerde ik juist om keuzes te maken en ook voor mijzelf te kiezen.
Door haar verhaal te kennen leerde ik wie zij was, besefte ik dat ze niet anders kon en door haar dementie leerde ik los te laten en in het hier en nu te leven.

De afgelopen jaren hebben mij ook geleerd dat er soms iets moet ‘breken’ voordat het geheeld kan worden. Dat hetgeen waardoor je geraakt wordt juist iets zegt over dat wat bij jezelf aandacht mag krijgen. Dat zelfreflectie veel verduidelijkt en zelfbewustzijn je kracht geeft.

Bijna zestig en er valt nog zoveel te leren in dit leven, van dit leven en door dit leven.
Voelt zestig anders dan twintig, dertig, veertig of vijftig? Jazeker.

Op naar die magische 60 al hoop ik stiekem dat het volgende decennium iets langzamer gaat.
Maar eerst nog 17 dagen genieten van negenenvijftig.